озлобле́ние ср.

1. (действие) узлава́нне, -ння ср., раззлава́нне, -ння ср.;

2. (состояние) зло́сць, род. зло́сці ж.; азлабле́нне, -ння ср.;

сказа́ть с озлобле́нием сказа́ць са зло́сцю;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

озлобление

Том: 22, старонка: 110.

img/22/22-110_0744_Озлобление.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

азлабле́нне ср. озлобле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разлютава́насць ж. разъярённость; я́рость; озлобле́ние ср.; остервене́ние ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злосць ж. злость; зло́ба; зло ср.; озлобле́ние ср.;

ён усі́х пало́хаў сваёй ~сцю — он всех пуга́л свое́й зло́стью;

твар перакасі́ўся ад ~сці — лицо́ перекоси́лось от зло́сти (зло́бы);

◊ ды́хаць ~сцю — дыша́ть зло́бой;

з. бярэ́ — зло берёт;

ло́пнуць ад ~сці — ло́пнуть от зло́бы;

сагна́ць з. — сорва́ть зло;

на з. — (каму) на зло (кому);

па ~сці — по зло́бе;

папа́ўся пад з. — попа́лся под горя́чую ру́ку;

кіпе́ць ад ~сці — кипе́ть от зло́бы;

як на з. — как на зло;

уве́сці ў з. — разозли́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)