обуча́ться возвр., страд. навуча́цца, вучы́цца; абуча́цца;
обуча́ться иностра́нным языка́м вывуча́ць заме́жныя мо́вы;
обуча́ться стрельбе́ вучы́цца страля́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абуча́цца несов., возвр., страд. обуча́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адуко́ўвацца несов., возвр., страд. обуча́ться; просвеща́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
обучи́ться навучы́цца, вы́вучыцца; абучы́цца; см. обуча́ться.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
навуча́цца несов.
1. учи́ться, обуча́ться; см. навучы́цца;
2. страд. обуча́ться; подуча́ться; вразумля́ться; см. навуча́ць 1-3
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выву́чвацца несов.
1. (с инф., на, за каго и без доп.) выу́чиваться (с инф. и без доп.), учи́ться, обуча́ться (с инф., чему); см. вы́вучыцца;
2. страд. выу́чиваться; обуча́ться; изуча́ться; разбива́ться; см. выву́чваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вучы́цца несов. учи́ться; обуча́ться;
в. ў шко́ле — учи́ться (обуча́ться) в шко́ле;
в. страля́ць — учи́ться стреля́ть;
◊ в. на ўла́сных (на сваі́х) памы́лках — учи́ться на со́бственных оши́бках;
век жыві́ — век вучы́ся — погов. век живи́ — век учи́сь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
поду́чиваться
1. (немного обучаться) разг. падву́чвацца, навуча́цца; см. подучи́ться;
2. страд. падву́чвацца, навуча́цца; падгаво́рвацца; см. поду́чивать;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Навучэ́нец ’вучань старшых класаў, слухач сярэдніх навучальных устаноў’ (ТСБМ). Наватвор 30‑х гадоў для перадачы рус. учащийся; упершыню ўведзена ў норму РБС–53 (гл. Лужанін у зб. Слова наша роднае. Мн., 1986, 97), аўтарства прыпісваецца П. Глебку (Маладосць, 1981, 9, 172; Каўрус, Мова народа, мова пісьменніка. Мн., 1989, 219). Ад навуча́цца ’праходзіць курс навучання’, што ў сваю чаргу калькуе рус. обуча́ться ’тс’, якое належыць да сферы канцылярска-адміністрацыйнай лексікі.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
обуча́ющийся
1. прич. які́ (што) навуча́ецца, які́ (што) ву́чыцца; які́ (што) абуча́ецца; см. обуча́ться;
2. сущ. навучэ́нец, -нца м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)