обмо́лвиться сов., разг.
1. (ошибиться в речи) абмо́віцца, памылі́цца;
2. (проговориться) прагавары́цца;
3. (сказать что-л.) аказа́цца, сказа́ць сло́ва;
◊
не обмо́лвился ни еди́ным сло́вом не аказа́ўся; не сказа́ў ні сло́ва;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абмо́віцца сов. обмо́лвиться, оговори́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Амо́віцца ’памыліцца ў маўленні’ (Нас.), амоўна ’асуджэнне, памылка ў маўленні’ (Нас.). Мабыць, з рус. обмолвиться, обмолвка з паралельным уплывам бел. мова (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
памылі́цца сов. ошиби́ться; (ошибочно признать кого-, что-л. за другого, другое — ещё) обозна́ться; (сделать ошибку в речи — ещё) обмо́лвиться, оговори́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аказа́цца I сов. оказа́ться;
ён ~ўся знаёмым — он оказа́лся знако́мым
аказа́цца II сов.
1. (сказать что-л.) пода́ть го́лос; (с отрицанием — ещё) сло́вом не обмо́лвиться;
не́хта ~за́ўся з друго́га пако́я — кто́-то по́дал го́лос из друго́й ко́мнаты;
маўча́ў уве́сь час і не ~за́ўся — молча́л всё вре́мя и сло́вом не обмо́лвился;
2. (откликнуться на зов) отозва́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)