обла́ва в разн. знач. абла́ва, -вы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
облава
Том: 21, старонка: 159.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
абла́ва ж., в разн. знач. обла́ва;
а. на ваўко́ў — обла́ва на волко́в;
фашы́сты зрабі́лі ~ву — фаши́сты устро́или обла́ву
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Абла́ва ’аблава (пры паляванні)’ (БРС, Бяльк., Маш., Яруш., Шпіл., КСТ); рус. облава, укр. облава, ст.-рус. облава, польск. obława. Агульнавядомае тлумачэнне да лоў, лавіць гл. Брандт, РФВ, 23, 94, які супраць тлумачэння Міклашыча, 218–219, с.-в.-ням. abelauf ’месца, дзе знаходзіцца затраўлены звер’. Больш верагодна < цюрк. (ст.-цюрк. avla Др. Тюрк., 70) (Дабрадомаў, вусн. паведамл.). Гл. таксама ab abla ’рабіць аблаву на звяроў’ (Др. Тюрк., 3). Параўн. Расянен, 1; Севарцян, 1, 63–64.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)