Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ніякава́та, прысл.
Разм.
1. Няёмка, не па сабе, сарамліва. На калгасным двары Сяргей адчуваў сябе ніякавата: староннім чалавекам ён тут ужо быць не мог, а гаспадаром — яшчэ не меў права.Шахавец.Хлопцы прыціхаюць, убачыўшы Надзю, а Валянцін ніякавата апускае вочы: значыць, не для дзявочага вуха нешта было сказана.Кулакоўскі.//безас.узнач.вык. Пра адчуванне няёмкасці, сарамлівасці. Як бы ўсё вымерла навокал. Ад нямога бязлюддзя Віктару стала ніякавата.Навуменка.Стала ніякавата хадзіць [Любе] у школу з меншымі па ўзросту вучнямі.Грамовіч.
2. Нязручна. На вуліцы ў касцюме адчувалася вольна, але ніякавата — асабліва неставала рамяня.Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ніякава́тапрысл;
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
нія́каванареч., см.ніякава́та
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разлу́чніца, ‑ы, ж.
1.Разм.Жан.да разлучнік.
2.Абл. Жанчына, якая развялася з мужам. Канечне, крыху ніякавата браць замуж разлучніцу.Мыслівец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Ні́сякава (нісяково) ’ніякавата, няёмка’ (ТС). З ні сяк, параўн. ні так, ні сяк ’ні так, ні гэдак’, гл. сякаво ’так сабе, абы-як’ (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
niewyraźnie
1. невыразна, цьмяна, неразборліва;
2.ніякавата
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ніякаваты (непрыемны) únangenehm, péinlich;
мне ніякава́та es ist mir péinlich;
апыну́цца ў ніякаватым стано́вішчы in éine prekäre Láge geráten*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)