нітра́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. нітра́т нітра́ты
Р. нітра́ту нітра́таў
Д. нітра́ту нітра́там
В. нітра́т нітра́ты
Т. нітра́там нітра́тамі
М. нітра́це нітра́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нітра́т, -ту м., хим. нитра́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нітра́т, ‑у, М ‑раце, м.

Спец. Соль азотнай кіслаты; салетра.

[Ад грэч. nitron — салетра.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нітра́т м. хім. Nitrát n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Нітрат цэлюлозы 7/520; 8/517; 11/140, 495

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

серабра нітрат

т. 14, с. 340

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

нитра́т хим. нітра́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нітра́тны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае ў сваім саставе нітрат. Нітратныя саланчакі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nitrate [ˈnaɪtreɪt] n. chem. нітра́т, соль або́ эфі́р азо́тнай кіслаты́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

nitrat, ~u

м. хім. нітрат

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)