няўця́мны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няўця́мны няўця́мная няўця́мнае няўця́мныя
Р. няўця́мнага няўця́мнай
няўця́мнае		 няўця́мнага няўця́мных
Д. няўця́мнаму няўця́мнай няўця́мнаму няўця́мным
В. няўця́мны (неадуш.)
няўця́мнага (адуш.)		 няўця́мную няўця́мнае няўця́мныя (неадуш.)
няўця́мных (адуш.)
Т. няўця́мным няўця́мнай
няўця́мнаю		 няўця́мным няўця́мнымі
М. няўця́мным няўця́мнай няўця́мным няўця́мных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

няўця́мны, -ая, -ае (разм.).

1. Такі, што цяжка зразумець, усвядоміць; незразумелы.

Здарылася нешта няўцямнае.

2. Які выяўляе неразуменне чаго-н. або адсутнасць думак аб чым-н.

Н. погляд.

|| наз. няўця́мнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

няўця́мны разг. непоня́тный, невразуми́тельный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няўця́мны, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Такі, што цяжка зразумець, усвядоміць; незразумелы. Няўцямныя думкі прыгняталі Андрыяна. Марціновіч. Базыль нешта няўцямнае мармытнуў і заспяшаўся даганяць Піліпа. Сачанка. // Які выклікае недаўменне; загадкавы. Здарылася нешта няўцямнае. Адбыўся неверагодны выпадак, верыць якому не хацелася. Лупсякоў.

2. Які выяўляе неразуменне чаго‑н. або адсутнасць думак аб чым‑н. На гэты раз Сцяпан даўжэй глядзеў няўцямнымі вачыма на прысутных. Пальчэўскі. Надзя расплюшчыла вочы, няўцямным поглядам абвяла клець. Бураўкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няўця́мны разм. únverständlich, nicht éinleuchtend; úngereimt (няскладны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

inarticulate

[,ɪnɑ:rˈtɪkjələt]

adj.

1) невыра́зны, няўця́мны

2) няздо́льны выка́звацца

3) Zool. нясучле́нены

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

непонима́ющий

1. прич. які́ (што) не разуме́е;

2. прил. неўразуме́лы, няўця́мны; (непонятливый — ещё) няке́млівы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сці́шны, ‑ая, ‑ае.

Абл.

1. Ціхі, прыціхлы. Невядома, хто першы з грынёўцаў прыляпіўся ў гэтым сцішным кутку, на беразе рачулкі. Пташнікаў. Калыхалася зара Над палямі сцішнымі. Гаўрусёў.

2. Жудасны, страшны. Усю ноч, ад рэчкі і па Нёман, Ушыр, удоўж нясецца гоман Няўцямны, сцішны і таемны. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бессмы́сленный

1. (лишённый смысла) бяссэ́нсавы, бяссэ́нсны, бессэнсо́ўны; (абсурдный) недарэ́чны; (неразумный) неразу́мны;

2. (не соображающий) няўця́мны; (бездумный) бязду́мны; (неосмысленный) неасэнсава́ны; (глупый) бязглу́зды.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bezmyślny

1. бяссэнсавы; недарэчны, бязглузды;

2. бяздумны; няўцямны; неасэнсаваны;

bezmyślny chłopak — бяздумны хлапец;

bezmyślny wyraz twarzy — бяздумны выраз твару

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)