няё́мкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няё́мкі няё́мкая няё́мкае няё́мкія
Р. няё́мкага няё́мкай
няё́мкае		 няё́мкага няё́мкіх
Д. няё́мкаму няё́мкай няё́мкаму няё́мкім
В. няё́мкі (неадуш.)
няё́мкага (адуш.)		 няё́мкую няё́мкае няё́мкія (неадуш.)
няё́мкіх (адуш.)
Т. няё́мкім няё́мкай
няё́мкаю		 няё́мкім няё́мкімі
М. няё́мкім няё́мкай няё́мкім няё́мкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

няёмкі, -ая, -ае.

1. Такі, у якім нязручна быць, знаходзіцца.

Няёмкая поза.

2. Непрыемны, цяжкі.

Трапіць у няёмкае становішча.

3. Не зусім прыстойны, недазволены этыкай; недарэчны.

Няёмка (прысл.) умешвацца ў размову бацькоў.

|| наз. няёмкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

няёмкі в разн. знач. неудо́бный, нело́вкий;

~кая по́за — неудо́бная (нело́вкая) по́за;

тра́піць у ~кае стано́вішча — попа́сть в неудо́бное (нело́вкое) положе́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няёмкі, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, у якім нязручна быць; нязручны. Няёмкая поза.

2. Непрыемны; цяжкі. Валенда пакрыўдзіўся. Размова доўга не ладзілася. — Што рабіць надумаў? — перапыніў няёмкае маўчанне Тышкевіч. Асіпенка. З няёмкага становішча.. [Лёню] выручыў Мікалай Пятровіч, які загаварыў з хлопцамі. Ваданосаў.

3. Непрыстойны, недарэчны. Умешвацца ў гаворку Паходня палічыў няёмкім і, адвярнуўшыся ад купэ, стаў глядзець у акно. Хадкевіч. Урад трапіў у няёмкае становішча: яму даводзілася ўжываць рэпрэсіі да той самай думы, якую ён сам склікаў. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няёмкі

1. (нязручны) únbequem; únhandlich (для рук); úngeeignet (неадпаведны);

2. (недарэчны, непрыстойны) únpassend, únangebracht

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

awkward [ˈɔ:kwəd] adj.

1. няёмкі

2. нязгра́бны, няўме́лы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нія́каваты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Няёмкі. Ніякаватае становішча. □ Адышоў [Васіль ад свайго станка] з болем на душы і з такім ніякаватым адчуваннем, нібы пакінуў таварыша ў бядзе. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няло́ўкі, ‑ая, ‑ае.

1. Няспрытны, непаваротлівы. Нялоўкі ў гульнях. Нялоўкі ў рабоце.

2. перан. Непрыемны, цяжкі; няёмкі. Наступіла нялоўкае маўчанне і сярод слухачоў. Вірня. Хвіліну цягнулася нялоўкая цішыня. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нязру́чны, -ая, -ае.

1. Пазбаўлены зручнасці ў карыстанні; дрэнна прыстасаваны для чаго-н.

Нязручнае месца.

Вузкі н. праход.

2. Які не садзейнічае поспеху, непрыдатны для дасягнення жаданых вынікаў.

Н. момант.

3. Няёмкі ў якіх-н. адносінах, які абцяжарвае працу (пра інструмент, работу і пад.).

Н. гэблік.

|| наз. нязру́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

embarrassing

[ɪmˈbærəsɪŋ]

adj.

зьбянтэ́жаны, няёмкі

an embarrassing situation — няёмкае стано́вішча

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)