нястро́йны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нястро́йны нястро́йная нястро́йнае нястро́йныя
Р. нястро́йнага нястро́йнай
нястро́йнае		 нястро́йнага нястро́йных
Д. нястро́йнаму нястро́йнай нястро́йнаму нястро́йным
В. нястро́йны (неадуш.)
нястро́йнага (адуш.)		 нястро́йную нястро́йнае нястро́йныя (неадуш.)
нястро́йных (адуш.)
Т. нястро́йным нястро́йнай
нястро́йнаю		 нястро́йным нястро́йнымі
М. нястро́йным нястро́йнай нястро́йным нястро́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нястро́йны нестро́йный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нястро́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае нязграбную, няскладную постаць. Убег у штаб дывізіі хударлявы, нястройны паручнік. Нікановіч.

2. Пазбаўлены стройнасці, мілагучнасці. Словы, спачатку прыглушаныя, нястройныя, рабіліся ўсё выразней, гучней. І вось яны зліліся ў магутную песню. Лынькоў.

3. Бязладны, хаатычны; неарганізаваны. Танкісты шумліва, нястройным гуртам накіравалася да шасэ. Мележ. Брычка ехала па праспекце, а за ёю па бруку, па тратуарах ішоў нястройны трохтысячны натоўп. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нястро́йны

1. nicht wóhlgestaltet;

2. (няправільна размеркаваны):

нястро́йныя рады́ úngeordnete Réihen;

3. (аб гуках, мове) úngeordnet; disharmónisch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

únorganisiert

a неарганізава́ны, нястро́йны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

таўстапу́зы, ‑ая, ‑ае.

Разм. З тоўстым, вялікім жыватом. Убег у штаб дывізіі хударлявы, нястройны паручнік. Выцягнуўся, як сабачка на заднія лапкі, перад таўстапузымі панамі... Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

discordant

[dɪsˈkɔrdənt]

adj.

1) нязго́дны, супярэ́чны

2) несугу́чны, несула́дны, нястро́йны; дысана́нсны

3) рэ́зкі (для ву́ха)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нестро́йный

1. нястро́йны; (нескладный) нязгра́бны;

2. (несогласный — о звуках, речи) нязла́джаны; (нескладный) няскла́дны; (беспорядочный) бязла́дны;

нестро́йный хор нязла́джаны (няскла́дны) хор;

нестро́йный го́вор няскла́дная (бязла́дная) гаво́рка (гамо́нка);

3. (беспорядочный) нястро́йны; бязла́дны;

нестро́йные ряды́ нястро́йныя (бязла́дныя) рады́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Нязгра́ба ’няўдалы чалавек’ (кап., Нар. словатв.), нязгрэ́ба ’няўдалы, няспрытны’ (Сцяшк.). Відаць, другаснае ўтварэнне ад нязгра́бны ’нястройны, няўклюдны’ (Касп., Бяльк.), ’неахайны; няўклюдны, нястройны; неасцярожны’ (Нас.), нязграбны ’непрыгожы’ (Сл. ПЗБ), ’тоўсты, непаваротлівы’ (ТС), ад зграбны ’стройны’ (гл.), што лічыцца паланізмам (ад grabic, Брукнер, 155); унутраная форма — ’прыгладжаны, прычасаны, ахайны’, параўн. згрэ́баць ’зграбаць’ (ТС). Параўн., аднак, серб.-харв. незграпно ’нязграбна’, што магло б паставіць пад сумненне названую этымалогію, параўн. несграбно ’нястройна, непрыемна, без усякага парадку’ (Мядз.). Сюды ж нязграбнік ’няўклюдны чалавек’ (Янк. 3.), незграбо́цё ’тс’ (Сцяшк. Сл.), незграбэ́йла (нізграбэйла) ’тс’ (брасл., Сл. ПЗБ), паводле аўтараў слоўніка, з літ. nezgrabáila ’тс’, што можна прыняць толькі з улікам словаўтварэння.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

няскла́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які не вызначаецца складнасцю, зграбнасцю. Сам камандзір батальёна сядзеў за сталом.. Побач з ім сядзеў узводны Букрэй — няскладны і шырокі, як шафа. Колас. [Громаў-Дар’яльскі] сядзеў, абхапіўшы калені няскладнымі кашчавымі рукамі, і курыў. Васілевіч. // Дрэнна, непрыгожа зроблены; нязграбны. [Жанчына] прыехала на нейкім няскладным вялікім возе, у які быў запрэжаны высозны і худы конь. Чорны.

2. Пазбаўлены лагічнай паслядоўнасці, сувязі. Дзед.. насмешліва пазіраў на хлопцаў, слухаючы іх няскладную гутарку. Чарнышэвіч. // Нязладжаны, нястройны (пра гукі, спеў і пад.). А тут музыка грае ўвесь час, нейкая няскладная, дзікая; гучней за ўсё грыміць бубен. Нікановіч.

3. Няўдалы, недарэчны. Варка — кемлівая, разумная, але сама, здаецца, пакутуе ад няскладнага кахання. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)