Verbum

анлайнавы слоўнік

нясла́ва, -ы, ж.

Благая слава, ганьба.

За благія ўчынкі дзяцей бацькам н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нясла́ва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

нясла́ва ж. бессла́вие ср., позо́р м., позо́рище ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нясла́ва, ‑ы, ж.

Благая слава, ганьба. Прыйшла дачка. Пакінуў муж — Свавольніца яна. Няслава бацьку. А каму ж? А ў чым яго віна? Непачаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нясла́ва ж Schmach f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Нясла́ва ’ганьба, абясслаўленне’ (Нас.; мін., Шн. 2), ніслава ’тс’ (Федар.), укр. неслава, польск. niesława ’тс’. Арэальны наватвор, гл. слава.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

dishonour¹ [dɪsˈɒnə] n. fml га́ньба, нясла́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бяссла́ўе, ‑я, н.

Няслава, ганьба. Імгла зялёная імгліць Па-над дарожным палатном. Чые тут войскі не ішлі, Каб стаць затым бясслаўя тлом. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абнясла́віць (БРС, КТС). Параўн. няслава ’дурная слава’ да слава (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бессла́вие ср. нясла́ва, -вы ж.; (позор) га́ньба, -бы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)