нярэ́жка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
нярэ́жка |
нярэ́жкі |
| Р. |
нярэ́жкі |
нярэ́жак |
| Д. |
нярэ́жцы |
нярэ́жкам |
| В. |
нярэ́жку |
нярэ́жкі |
| Т. |
нярэ́жкай
нярэ́жкаю |
нярэ́жкамі |
| М. |
нярэ́жцы |
нярэ́жках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Нярэ́шка ’прылада для лоўлі рыбы’: Пак лʼешчы нʼерэсцʼацца, стаўлʼайуц’ нʼерэшкі (Куч.), нярэжка ’рыбалоўная снасць (сеткавы мяшок, прымацаваны да двух шастоў), лавілі там, дзе нераставала рыба’ (Помнікі гіст. і культ. Беларусі, 1974, 4, 55). Відаць, з ⁺нерест‑ка з ад’ідэацыяй да мярэжка, мярэжа (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)