ня́ньчын
прыметнік, прыналежны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ня́ньчын |
ня́ньчына |
ня́ньчына |
ня́ньчыны |
| Р. |
ня́ньчынага |
ня́ньчынай
ня́ньчынае |
ня́ньчынага |
ня́ньчыных |
| Д. |
ня́ньчынаму |
ня́ньчынай |
ня́ньчынаму |
ня́ньчыным |
| В. |
ня́ньчын (неадуш.)
ня́ньчынага (адуш.) |
ня́ньчыну |
ня́ньчына |
ня́ньчыны (неадуш.)
ня́ньчыных (адуш.) |
| Т. |
ня́ньчыным |
ня́ньчынай
ня́ньчынаю |
ня́ньчыным |
ня́ньчынымі |
| М. |
ня́ньчыным |
ня́ньчынай |
ня́ньчыным |
ня́ньчыных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ня́ньчын ня́нин, ня́нькин
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ня́ньчын, ‑а.
Які мае адносіны да нянькі, належыць няньцы. Няньчына хустка. □ Да няньчыных казак далучыліся народныя песні і гульні — натуральная жывая сялянская паэзія. Шырма.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ня́нька, -і, ДМ -ньцы, мн. -і, -нек, ж.
1. Жанчына, якая даглядае дзяцей у сям’і.
Пайсці ў нянькі.
Дзе нянек многа, там дзіця бязнога (прыказка).
2. перан. Той, хто апякае каго-н., клапоціцца пра каго-н.
|| ласк. ня́ня, -і, мн. -і, нянь, ж. (да 1 знач.).
|| прым. ня́ньчын, -а.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)