Нядру́жна

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Нядру́жна
Р. Нядру́жна
Д. Нядру́жну
В. Нядру́жна
Т. Нядру́жнам
М. Нядру́жне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нядру́жна

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
нядру́жна - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нядру́жна нареч. недру́жно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Нядружна

т. 11, с. 406

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Нядружна (воз., бас. Палаты, каля в. Нядружна) 7/551

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Нядружна (воз., бас. Палаты, каля в. Дрэтунь) 7/551

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

уразбро́д, прысл.

Паасобку, нядружна.

Дзейнічаць у.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уразнабо́й, прысл.

Разм. Нязладжана. нядружна, паасобку. Цяпер усе [хлопцы] гаварылі голасна, уразнабой. Мележ. Жанчыны крычаць уразнабой, просяць адпусціць іх. Ад карты падымае галаву афіцэр, штосьці гаворыць унтэру. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нязла́джаны, ‑ая, ‑ае.

1. Які адбываецца неадначасова, нядружна. Нязладжаная работа. Нязладжаная страляніна.

2. Пазбаўлены гармоніі, несуладны. Нязладжаны хор. □ Пяюць [хлопцы] з ахвотай, самааддана, хоць галасы нязладжаныя — не паспелі спецца. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Несуво́рна (нісуворна) ’не ў згодзе’ (лід., Сл. бел. нар. фраз., 126). Пры незафіксаванай зыходнай форме без адмоўя, хутчэй за ўсё, да суворыць ’звязаць (у пару)’ (Сл. ПЗБ), параўн. чэш. nesvorne ’незгуртавана, нядружна’ пры svorny ’дружны’, гл. шворка, шворань і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)