нядба́ліца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. нядба́ліца нядба́ліцы
Р. нядба́ліцы нядба́ліц
Д. нядба́ліцы нядба́ліцам
В. нядба́ліцу нядба́ліц
Т. нядба́ліцай
нядба́ліцаю		 нядба́ліцамі
М. нядба́ліцы нядба́ліцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нядба́ліца ж., разг. лентя́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нядба́ліца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да нядбалец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нядба́лец, -льца, мн. -льцы, -льцаў, м. (разм.).

Нядбалы, лянівы чалавек.

|| ж. нядба́ліца, -ы, мн. -ы, -ліц.

|| прым. нядба́льскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Нядба́йла ’гультай, бестурботны чалавек’ (Касп., Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС), нядба́йлік ’тс’ (Янк. 1, ТС), нядбайнік ’тс’ (лунін., Шатал.; Мат. Гом.), нядба́йліца ’тс’ (Сцяшк.), нядба́ліца ’тс’ (бялын., Янк. Мат.; Гарэц., Сл. ПЗБ), нядба́йніца (лунін., Шатал., Мат. Гом.), нядба́йліска ’тс’ (Сцяц.). Да дбаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)