Verbum

анлайнавы слоўнік

няво́льніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

няво́льніца ж.

1. нево́льница, рабы́ня;

2. перен. нево́льница, рабы́ня, пле́нница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няво́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да нявольнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

няво́льніца ж. Sklávin [-vın] f -, -nen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

няво́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Раб, зняволены.

2. перан., чаго. Чалавек, які знаходзіцца пад уплывам, уладаю чаго-н.

Н. пачуццяў.

|| ж. няво́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. няво́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нево́льница няво́льніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раба́ раба́, -бы́ ж.; няво́льніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рабы́ня рабы́ня, -ні ж., няво́льніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bondmaid

[ˈbɑ:ndmeɪd]

няво́льніца f.; прыго́ньніца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

niewolnica

ж.

1. нявольніца, рабыня, раба;

2. палонная; паланянка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)