няба́чна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
няба́чна няба́чней -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

няба́чна нареч. неви́димо; незри́мо

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няба́чна прысл únsichtbar

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

незри́мо нареч. няба́чна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неви́димо нареч. няба́чна;

◊

ви́димо-неви́димо шмат, бе́зліч, незлічо́на;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

небыва́ло нареч. небыва́ла; незвыча́йна, надзвыча́йна; нечува́на; няба́чна; см. небыва́лый;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

niedostrzegalnie

непрыкметна, нябачна, няўлоўна, незаўважна, няўзнак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

невиди́мкой в знач. нареч. (невидимо) няба́чна; (украдкой) упо́тай; (незаметно) непрыме́тна, разг. непрыкме́тна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наздрава́ты, ‑ая, ‑ае.

З невялікімі, частымі адтулінамі, дзірачкамі; порысты. Наздраваты хлеб. Наздраваты шлак. □ Пачарнелы снег быў наздраваты і храбусткі. Новікаў. Над імклівым, сцюдзёным бяздоннем нябачна штурхаліся, шоргаліся, кружылі на месцы і зноў спяшаліся за плынню шэрыя, наздраватыя крыгі. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

невідзі́мка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

1. У казках і паэзіі — істота, якая мае здольнасць быць нябачнай. // у знач. прысл. невідзі́мкай (‑аю). Нябачна, непрыкметна. А восень ходзіць невідзімкай, Смугой заслаўшы далягляд. Звонак.

2. Маленькая тонкая шпілька або заколка для жаночай прычоскі.

•••

Шапка-невідзімка гл. шапка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)