ну́клеус

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ну́клеус
Р. ну́клеусу
Д. ну́клеусу
В. ну́клеус
Т. ну́клеусам
М. ну́клеусе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ну́клеус м. ну́клеус

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ну́клеус с.-х. ну́клеус, -са м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Нуклеус 1/294; 7/541

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

нуклеус,

каменны жаўлак.

т. 11, с. 387

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

нуклеус,

невялікая пчаліная сям’я.

т. 11, с. 387

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ну́клеус

(лац. nucleus = ядро)

1) невялікая сям’я пчол, у якой гадуецца пчаліная матка;

2) частка каменнага жаўлака, ад якога ў каменным веку адколвалі пласцінкі для вырабу прылад.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)