Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Verbum
анлайнавы слоўнікнубі́йскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да нубійцаў, які належыць, уласцівы ім.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нубі́йскі
прыметнік, адносны
| нубі́йскі | нубі́йскае | нубі́йскія | ||
| нубі́йскага | нубі́йскай нубі́йскае |
нубі́йскага | нубі́йскіх | |
| нубі́йскаму | нубі́йскай | нубі́йскаму | нубі́йскім | |
| нубі́йскі ( нубі́йскага ( |
нубі́йскую | нубі́йскае | нубі́йскія ( нубі́йскіх ( |
|
| нубі́йскім | нубі́йскай нубі́йскаю |
нубі́йскім | нубі́йскімі | |
| нубі́йскім | нубі́йскай | нубі́йскім | нубі́йскіх | |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
а́ддакс
(
жвачная парнакапытная жывёла
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
род, ‑у,
1. Асноўная арганізацыя першабытна-абшчыннага ладу, члены якой звязаны адносінамі сваяцтва і агульнасцю гаспадаркі.
2. Рад пакаленняў, якія паходзяць ад аднаго продка.
3. Паходжанне, прыналежнасць да пэўнай сацыяльнай групы, саслоўя.
4.
5. Разнавіднасць, сорт, тып чаго‑н.
6. Спосаб, характар, напрамак (дзеяння, дзейнасці).
7. У логіцы і філасофіі — кожны клас прадметаў, які аб’ядноўвае іншыя класы прадметаў, што з’яўляюцца яго відамі.
8. У біялогіі — група жывёльных або раслінных арганізмаў, якая аб’ядноўвае блізкія віды.
9. Граматычная катэгорыя ў некаторых мовах, якая характарызуе кожны назоўнік і з’яўляецца адзнакай яго прыналежнасці да аднаго з трох класаў — мужчынскага, жаночага і ніякага (напрыклад, у беларускай мове) або да аднаго з двух — мужчынскага ці жаночага (напрыклад, у французскай мове).
10. У літаратуры — самая агульная катэгорыя ў класіфікацыі твораў мастацкай літаратуры (эпас, лірыка, драма).
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)