Но́ўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Но́ўка
Р. Но́ўкі
Д. Но́ўцы
В. Но́ўку
Т. Но́ўкай
Но́ўкаю
М. Но́ўцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Ноўка

т. 11, с. 384

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Záhlungsverzug

m -(e)s, -züge пратэрмі- но́ўка плацяжу́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ноў

1. Новае поле, дзе раней былі кусты, лес; цаліна; нанава ўзараная цаліна (Лёзн., Слаўг.). Тое ж ноўка (Краснап. Бяльк).

2. Новае месца пасялення (Слаўг.).

3. Новы ўраджай (Слаўг.).

□ в. Ноў Лёзн.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)