но́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. но́на но́ны
Р. но́ны но́н
Д. но́не но́нам
В. но́ну но́ны
Т. но́най
но́наю		 но́намі
М. но́не но́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

но́на ж., муз., лит. но́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

но́на муз., лит. но́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

но́на, ‑ы, ж.

1. У музыцы — дзевятая ступень дыятанічнага гукарада. // Інтэрвал, які ахоплівае дзевяць ступеней.

2. У вершаскладанні — вершаваная страфа з дзевяці радкоў.

[Ад лац. nonas — дзевятая.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нона

т. 11, с. 376

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

но́на

(лац. nona = дзевятая)

1) муз. дзевятая ступень дыятанічнай гамы; інтэрвал, які ахоплівае дзевяць ступеней;

2) вершаваная страфа з дзевяці радкоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Но́на ’многа, шмат’ — «дзіцячае» слова (Клім.). Утворана шляхам спрашчэння зыходнага слова (м)но(го) і падваення складоў, параўн. нёню ’не хачу’ (гл.), славен. nȏna ’баба’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Нона Луіджы

т. 11, с. 376

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Мардзюкова Нона Вітараўна

т. 10, с. 110

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Нікеева Нона Сяргееўна

т. 11, с. 339

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)