неўрапа́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. неўрапа́т неўрапа́ты
Р. неўрапа́та неўрапа́таў
Д. неўрапа́ту неўрапа́там
В. неўрапа́та неўрапа́таў
Т. неўрапа́там неўрапа́тамі
М. неўрапа́це неўрапа́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

неўрапа́т м., разг. невропа́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неўрапа́т, ‑а, М ‑паце, м.

Нервовахворы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неўрапа́т

(ад неўра- + -пат)

нервовахворы чалавек.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

неўра...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да нервовай сістэмы, напр.: неўрапатыя (павышэнне ўзбуджальнасці нервовай сістэмы), неўрапат, неўрасклероз.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

невропа́т мед. неўрапа́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неўрапа́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да неўрапат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)