нечысто́ты

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. нечысто́ты
Р. нечысто́т
Д. нечысто́там
В. нечысто́ты
Т. нечысто́тамі
М. нечысто́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нечысто́ты мн. нечисто́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нечыстата́, -ы́, ДМ -стаце́, ж.

1. гл. нячысты.

2. толькі мн. нечысто́ты, -сто́т і -таў. Тое, што знаходзіцца ў памыйніцы; адкіды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нечысто́ты мн. кніжн. Únrat m -(e)s, Kot m -(e)s, Únflat m -(e)s, Kéhricht n, m -(e)s, Müll m -(e)s (смецце)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

sewage [ˈs(j)u:ɪdʒ] n. сцёкавыя во́ды; нечысто́ты;

a sewage system каналіза́цыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

impurities

нечысто́ты pl., забру́дненьне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нечыстата́, ‑ы, ДМ ‑стаце, ж.

1. Адсутнасць чыстаты; бруд. У хаце нечыстата.

2. толькі мн. (нечысто́ты, ‑тот). Тое, што знаходзіцца ў памыйніцы; адкіды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адкі́ды, ‑аў; адз. няма.

Непрыгодныя рэшткі чаго‑н., адходы; смецце; нечыстоты. Адкіды вытворчасці. Адкіды арганізма. // перан. Падонкі чалавечага грамадства, маральна апусцелыя людзі, злачынныя антыграмадскія элементы. Адкіды грамадства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Únrat

m -(e)s бруд, сме́цце, нечысто́ты

◊ ~ wíttern — учу́ць нядо́брае [благо́е]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гразь, -і́, ж.

1. Размяклая ад вады глеба.

На агародзе г.

2. Бруд, нечыстоты.

На падлозе г.

3. перан. Пра амаральнасць, нячэснасць, што-н. ганебнае, нізкае.

◊

Змяшаць з граззю каго (разм., неадабр.) — груба аблаяць, зняважыць, зняславіць.

Не ўдарыць тварам у гразь (разм., адабр.) — паказаць сябе як найлепш.

Як гразі чаго (разм.) — вельмі многа.

Грыбоў сёлета як гразі.

|| прым. гра́зевы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Г. паток.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)