несумле́нна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
несумле́нна - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

несумле́нна нареч. нече́стно, недобросо́вестно, бессо́вестно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

несумле́нна,

1. Прысл. да несумленны.

2. безас. у знач. вык. Пра адсутнасць сумленнасці. Даваць хабар несумленна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

несумле́нна прысл. gewíssenlos, éhrlos

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

непоря́дочно непрысто́йна; несумле́нна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нече́стно нареч. несумле́нна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бесче́стно нареч. гане́бна; несумле́нна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бессо́вестно нареч. несумле́нна, бессаро́мна; наха́бна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

со́рам, -у, м.

1. Пачуццё моцнай збянтэжанасці ад усведамлення непрыстойнасці, ганебнасці свайго ўчынку.

С. за свае словы.

2. у знач. вык. Ганьба (разм.).

С. так несумленна рабіць!

◊

Згарэць ад сораму — моцна засаромецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ашука́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Наўмысна ўвесці ў зман каго-н., абысціся несумленна з кім-н., не выканаць абяцання.

На цэлых сямнаццаць тысяч ашукала прадаўшчыца.

|| незак. ашу́кваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)