непрывы́чка, -і, ДМ -чцы, ж.

Адсутнасць прывычкі да каго-, чаго-н.

З непрывычкі стаміўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

непрывы́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. непрывы́чка непрывы́чкі
Р. непрывы́чкі непрывы́чак
Д. непрывы́чцы непрывы́чкам
В. непрывы́чку непрывы́чкі
Т. непрывы́чкай
непрывы́чкаю		 непрывы́чкамі
М. непрывы́чцы непрывы́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

непрывы́чка ж. непривы́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

непрывы́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

Адсутнасць прывычкі да каго‑, чаго‑н. Прыкурыў чалавек і давай з непрывычкі кашляць. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непрывы́чка:

з непрывы́чкі мне было́ ця́жка es war mir schwer, weil ich es nicht gewóhnt bin

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

непривы́чка непрывы́чка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Úngewohntheit

f -

1) нязвы́класць

2) непрывы́чка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)