непаліўны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. непаліўны́ непаліўна́я непаліўно́е непаліўны́я
Р. непаліўно́га непаліўно́й
непаліўно́е		 непаліўно́га непаліўны́х
Д. непаліўно́му непаліўно́й непаліўно́му непаліўны́м
В. непаліўны́ (неадуш.)
непаліўно́га (адуш.)		 непаліўну́ю непаліўно́е непаліўны́я (неадуш.)
непаліўны́х (адуш.)
Т. непаліўны́м непаліўно́й
непаліўно́ю		 непаліўны́м непаліўны́мі
М. непаліўны́м непаліўно́й непаліўны́м непаліўны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

непаліўны́ с.-х. неполивно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

непаліўны́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Такі, які не патрабуе штучнага арашэння. Непаліўныя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неполивно́й с.-х. непаліўны́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)