непадку́пны, -ая, -ае.

Такі, якога нельга падкупіць; сумленны.

Н. чалавек.

|| наз. непадку́пнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

непадку́пны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. непадку́пны непадку́пная непадку́пнае непадку́пныя
Р. непадку́пнага непадку́пнай
непадку́пнае		 непадку́пнага непадку́пных
Д. непадку́пнаму непадку́пнай непадку́пнаму непадку́пным
В. непадку́пны (неадуш.)
непадку́пнага (адуш.)		 непадку́пную непадку́пнае непадку́пныя (неадуш.)
непадку́пных (адуш.)
Т. непадку́пным непадку́пнай
непадку́пнаю		 непадку́пным непадку́пнымі
М. непадку́пным непадку́пнай непадку́пным непадку́пных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

непадку́пны неподку́пный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

непадку́пны, ‑ая, ‑ае.

Такі, якога нельга падкупіць; чэсны. Непадкупны чалавек. □ Кароль быў непадкупны .. і яго ў брыгадзе пабойваліся. Карпаў. Памяць — гэта непадуладны і непадкупны суддзя. Кудравец. Снягоў раскінуўшы абрус, У небе дрэмлеш непадступна, Халодны, горды, непадкупны, Чаго пакрыўдзіўся, Эльбрус? Дукса. // Які ўласцівы такому чалавеку. Неўзабаве Кірылу Арлоўскаму давялося выбірацца ад брата. Тыя, хто адчуў на сабе непадкупны характар свайго старшыні, нават ўзрадаваліся. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непадку́пны únkäuflich; únbestechlich

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

неподку́пный непадку́пны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

incorruptible [ˌɪnkəˈrʌptəbl] adj. непадку́пны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

nieprzekupny

непадкупны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

unbestéchlich, únbestechlich

a непадку́пны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

incorruptible

[,ɪnkəˈrʌptəbəl]

adj.

1) непадку́пны, сумле́нны

2) які́ не псуе́цца, ве́чнатрыва́лы

Diamonds are incorruptible — Дыя́мэнты вечнатрыва́лыя

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)