немаё́мны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
немаё́мны |
немаё́мная |
немаё́мнае |
немаё́мныя |
| Р. |
немаё́мнага |
немаё́мнай
немаё́мнае |
немаё́мнага |
немаё́мных |
| Д. |
немаё́мнаму |
немаё́мнай |
немаё́мнаму |
немаё́мным |
| В. |
немаё́мны (неадуш.)
немаё́мнага (адуш.) |
немаё́мную |
немаё́мнае |
немаё́мныя (неадуш.)
немаё́мных (адуш.) |
| Т. |
немаё́мным |
немаё́мнай
немаё́мнаю |
немаё́мным |
немаё́мнымі |
| М. |
немаё́мным |
немаё́мнай |
немаё́мным |
немаё́мных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
немаёмны, ‑ая, ‑ае.
Які не мае сродкаў для існавання; бедны. Немаёмныя класы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
неиму́щий немаёмны; (небогатый) небага́ты; (незажиточный) незамо́жны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
míttellos
a бе́дны, немаёмны, без сро́дкаў
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)