нейтро́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. нейтро́н нейтро́ны
Р. нейтро́на нейтро́наў
Д. нейтро́ну нейтро́нам
В. нейтро́н нейтро́ны
Т. нейтро́нам нейтро́намі
М. нейтро́не нейтро́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нейтро́н, -а, мн. -ы, -аў м. (спец.).

Электрычна нейтральная элементарная часціца, якая разам з пратонам уваходзіць у склад атамнага ядра.

|| прым. нейтро́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нейтро́н м., физ. нейтро́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нейтро́н физ. нейтро́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нейтро́н, ‑а, м.

Спец. Нестабільная электрычна нейтральная элементарная часцінка, якая разам з пратонам уваходзіць у склад атамнага ядра.

[Ад лац. neuter — ні той, ні другі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нейтрон

т. 11, с. 276

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Нейтрон 1/371, 372, 549; 2/12, 160, 345, 502; 4/370; 7/476, 541; 8/5, 561; 10/579 (табл.); 11/447, 448 (табл.), 527

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

нейтро́н м. фіз. Néutron n -s, Neutrónen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нейтро́н

(англ. neutron, ад лац. neuter = ні той, ні іншы)

электрычна нейтральная элементарная часцінка, якая разам з пратонам уваходзіць у склад атамнага ядра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

neutron [ˈnju:trɒn]n. phys. нейтро́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)