негара́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. негара́чы негара́чая негара́чае негара́чыя
Р. негара́чага негара́чай
негара́чае		 негара́чага негара́чых
Д. негара́чаму негара́чай негара́чаму негара́чым
В. негара́чы (неадуш.)
негара́чага (адуш.)		 негара́чую негара́чае негара́чыя (неадуш.)
негара́чых (адуш.)
Т. негара́чым негара́чай
негара́чаю		 негара́чым негара́чымі
М. негара́чым негара́чай негара́чым негара́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

негара́чы нежа́ркий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

негара́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які не мае высокай тэмпературы, не стварае гарачыні. Негарачы чай. □ Негарачае восеньскае сонца залівала пакой святлом. Самуйлёнак.

2. Халаднаваты, памяркоўна цёплы. Негарачае лета.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ача́хлы, -ая, -ае.

Які астыў, негарачы.

А. прысак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нежа́ркий негара́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cool

[ku:l]

1.

adj.

1) прахало́дны, халаднава́ты, негара́чы

2) стры́маны; спако́йны, абыя́кавы

3) без энтузія́зму; хало́дны

cool reception — хало́днае прыня́цьце

4) inform. фа́йны

2.

n.

халадо́к -ка́ m.

3.

v.

1) ахало́джвацца, ахало́джваць; астуджа́цца, астуджа́ць

2) астыва́ць (пасьля́ ўзбу́ранасьці), супако́йвацца

3) зьнеахво́чваць, зьнеахво́чвацца

•

- cool colors

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Лёгкі, лёхкі, лёккі, лёкі, лёгкый ’няцяжкі, лёгкі вагою’ (ТСБМ, Яруш., Нас., Бяльк., Сл. паўн.-зах., Сцяшк., ТС), ’тс’, ’негарачы (дух)’ (Ян.), ’немарозны, адліжны’, вільн., драг., воран. ’рухавы, імклівы’, в.-дзв., драг. ’свежы (пра паветра)’, чыж. ’немудрагелісты, нескладаны’ (Сл. паўн.-зах.), лёгка ’спакваля, патроху, паступова’, лігусенькі, легутэнькі, лёгенькі (Нас.), драг. лёхка зымня́ ’глеба на нізкіх, балотных мясцінах’ (Клім.), сувалк. lgniusce ’грузкі луг’. Укр. легкий, рус. лёгкий, лёккой, ст.-рус. льгъкый, легкыи, польск. lekki (lejki, letki, lehki, lefki), малапольск. lęki, палаб. lʼåtʼȇ, н.-луж. lažki, ležki, устар. letki, leki, в.-луж. lochki, lohki, lóžki, чэш. lehký, lechký, lefký, lʼevký, славац. ľahký, ľächkí, ľėki, славен. láhek, lahèk, lahāk і lágek, lagȃk, legák, серб.-харв. ла̏к, чак. ла̏гак, ла̏јк, кайк. legek, lehkek, макед. лек, лʼек, лък, балг. лек, лък, лечок ж. і н. р. ленка, ленко, ст.-слав. льгъкъ, лькъкъ, ц.-слав. льхъкъ. Прасл. lъgъkъ ’лёгкі, з малой вагой’, ’няцяжкі’, роднаснае з лац. levis, літ. leñgvas, лат. liêgs, ст.-інд. laghuṣ, raghúṣ, авест. raɣu‑, пракельц. *lag‑i̯os. Спіс літаратуры гл. Слаўскі, 4, 129–132; Фасмер, 2, 473–474. Сюды ж лёгкота, легкота́ ’лёгкасць’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)