невіду́шчы, -ая, -ае.

Які страціў зрок; сляпы.

Н. чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

невіду́шчы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. невіду́шчы невіду́шчая невіду́шчае невіду́шчыя
Р. невіду́шчага невіду́шчай
невіду́шчае		 невіду́шчага невіду́шчых
Д. невіду́шчаму невіду́шчай невіду́шчаму невіду́шчым
В. невіду́шчы (неадуш.)
невіду́шчага (адуш.)		 невіду́шчую невіду́шчае невіду́шчыя (неадуш.)
невіду́шчых (адуш.)
Т. невіду́шчым невіду́шчай
невіду́шчаю		 невіду́шчым невіду́шчымі
М. невіду́шчым невіду́шчай невіду́шчым невіду́шчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

невіду́шчы разг. незря́чий, слепо́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

невіду́шчы, ‑ая, ‑ае.

Які страціў зрок; сляпы. Навошта рэкі і моры, Навошта хмары і зоры, Навошта палі і пушчы, Калі чалавек невідушчы? Дайнека. Сівабароды стары ў сівым армяку, у лапцях, з торбай, стаяў ля пераезду, паклаўшы рукі на доўгі кій і праводзячы цягнік невідушчымі вачыма. Хадкевіч. / у знач. наз. невіду́шчы, ‑ага, м.; невіду́шчая, ‑ай, ж. Нязручна было ісці невідушчаму: здавалася, вось-вось за што-небудзь зачэпішся і пляснешся. Марціновіч. // Які не заўважае, не бачыць таго, што адбываецца навокал. — Табе добра так гаварыць! — адкінулася на спінку крэсла Лёдзя і ўтаропіла перад сабою невідушчы позірк. Карпаў. Дзед Павел рынуўся ў гушчар, чапляючыся за карчы, налягаючы невідушчымі ад страху вачамі на кусты. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

незря́чий невіду́шчы, сляпы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

niewidomy

невідушчы, сляпы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

невіду́чы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і невідушчы. Шабуня стомлена, з намаганнем расплюшчыў вочы, але позірк яго быў чужы і невідучы. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неви́дящий невіду́шчы; (слепой) сляпы́;

гляде́ть неви́дящим взгля́дом глядзе́ць невіду́шчымі вача́мі, глядзе́ць, нічо́га не ба́чачы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ociemniały

сляпы; невідушчы;

zakład głuchoniemych i ~ch — школа глуханямых і сляпых

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

слепо́й

1. прил., прям., перен. сляпы́; (в прям. знач. — ещё) невіду́шчы;

слепо́й щено́к сляпо́е (невіду́шчае) шчаня́;

слепо́е подража́ние сляпо́е перайма́нне;

слепо́й шрифт спец. сляпы́ шрыфт;

слепа́я поса́дка ав. сляпа́я паса́дка;

слепо́й полёт ав. сляпы́ палёт;

слепа́я кишка́ анат. сляпа́я кі́шка;

слепо́е пятно́ анат. сляпа́я пля́ма;

слепо́е око́шко сляпо́е аке́нца;

◊

слепо́й дождь сляпы́ (цыга́нскі) дождж;

слепа́я ку́рица сляпа́я ку́рыца

2. сущ. сляпы́, -по́га м., невіду́шчы, -шчага м.;

учи́лище для слепы́х вучы́лішча для сляпы́х (невіду́шчых).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)