неадлу́чнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. неадлу́чнасць
Р. неадлу́чнасці
Д. неадлу́чнасці
В. неадлу́чнасць
Т. неадлу́чнасцю
М. неадлу́чнасці

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

неадлу́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць неадлучнага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неадлу́чны, -ая, -ае.

1. Які пастаянна знаходзіцца пры кім-, чым-н.

Н. спадарожнік.

2. Такі, у час якога нікуды не адлучаюцца.

Неадлучнае дзяжурства.

|| наз. неадлу́чнасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)