наўтыка́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
наўтыка́ю |
наўтыка́ем |
| 2-я ас. |
наўтыка́еш |
наўтыка́еце |
| 3-я ас. |
наўтыка́е |
наўтыка́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
наўтыка́ў |
наўтыка́лі |
| ж. |
наўтыка́ла |
| н. |
наўтыка́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
наўтыка́й |
наўтыка́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
наўтыка́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
наўтыка́ць сов. наты́кать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наўтыка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Уваткнуць куды‑н. або ў што‑н. вялікую колькасць чаго‑н. Моладзь наўтыкала вярбовых калоў, і ўраслі яны ў зямлю, распусцілі вецце. Чарнышэвіч. Апрануў [Сцяпан] на сябе чырвоны жупан, у шапку наўтыкаў бліскучых птушыных пер’яў. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)