наі́б

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. наі́б наі́бы
Р. наі́ба наі́баў
Д. наі́бу наі́бам
В. наі́ба наі́баў
Т. наі́бам наі́бамі
М. наі́бе наі́бах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наі́б

(ар. naib = намеснік)

намеснік або памочнік начальніка ці духоўнай асобы ў некаторых мусульманскіх краінах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

наи́б наі́б, -ба м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)