наё́мніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. наё́мніцкі наё́мніцкая наё́мніцкае наё́мніцкія
Р. наё́мніцкага наё́мніцкай
наё́мніцкае		 наё́мніцкага наё́мніцкіх
Д. наё́мніцкаму наё́мніцкай наё́мніцкаму наё́мніцкім
В. наё́мніцкі (неадуш.)
наё́мніцкага (адуш.)		 наё́мніцкую наё́мніцкае наё́мніцкія (неадуш.)
наё́мніцкіх (адуш.)
Т. наё́мніцкім наё́мніцкай
наё́мніцкаю		 наё́мніцкім наё́мніцкімі
М. наё́мніцкім наё́мніцкай наё́мніцкім наё́мніцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наёмніцкі наёмнический

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наёмніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які належыць наёмніку, уласцівы яму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наёмнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Ваеннаслужачы наёмнага войска.

Вярбоўка наёмнікаў.

2. Той, хто за плату гатоў здзейсніць злачынства, выгаднае наймальніку.

Няма апраўдання наёмнікам і тэрарыстам.

3. Тое, што і найміт.

|| ж. наёмніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. наёмніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наёмнический ист. наёмніцкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)