наёмник

1. (наёмный работник) уст. на́йміт, -та м.;

2. (наёмный солдат) ист. наёмнік, -ка м.;

3. перен., презр. на́йміт, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наёмнік м., в разн. знач. наёмник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

на́йміт м., в разн. знач. найми́т, наёмник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)