назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
| ная́давых | |
| ная́давым | |
| ная́давымі | |
| ная́давых |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
| ная́давых | |
| ная́давым | |
| ная́давымі | |
| ная́давых |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
ная́давы
прыметнік, адносны
| ная́давы | ная́давая | ная́давае | ||
| ная́давага | ная́давай ная́давае |
ная́давага | ная́давых | |
| ная́даваму | ная́давай | ная́даваму | ная́давым | |
| ная́давы ( ная́давага ( |
ная́давую | ная́давае | ная́давых ( |
|
| ная́давым | ная́давай ная́даваю |
ная́давым | ная́давымі | |
| ная́давым | ная́давай | ная́давым | ная́давых | |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ная́довые
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ная́давы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да наяды (у 2, 3 знач.).
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)