на́я

‘кобра’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. на́я
Р. на́і
Д. на́і
В. на́ю
Т. на́яй
на́яю
М. на́і

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

на́я

(інд. naja)

вельмі ядавітая змяя сям. аспідаў з шыяй, здольнай расшырацца ў выглядзе круга; пашырана ў Індыі; індыйская кобра, змяя-акулярніца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Ная́ ’а як жа, так’ (Ян.). Відаць, з *ну а як жа, параўн. ая́ выкл. ’баюся я цябе’ (гл.), укр. ая ’так’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Дуна́й р. Дуна́й, -на́я м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кустана́й г. Кустана́й, -на́я м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кардыя... (гл. кардыё...).

Першая састаў. ная частка складаных слоў; ужываецца замест «кардыё...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: кардыяграма, кардыяграфія, кардыялогія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ветхазаветны: ∼ная кніга (КТС). Паходзіць з рус. ветхозаветный (1789 г.) < ад фразеалагічнага звароту ветхий завет (Шанскі, 1, В, 80).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Bevóllmächtigte

sub m, f -n, -n упаўнава́жаны, -ная; паве́раны, -ная; даве́раны, -ная

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Sónderbeauftragte

sub m, f -en, -en спецыя́льны (-ная) упаўнава́жаны (-ная)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

тара́ф

(рум. taraf)

румынскі і малдаўскі народны аркестр, які складаецца звычайна са скрыпкі, кобзы, цымбалаў, ная і бубна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)