нашыва́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. нашыва́нне
Р. нашыва́ння
Д. нашыва́нню
В. нашыва́нне
Т. нашыва́ннем
М. нашыва́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нашыва́нне ср. нашива́ние; наши́вка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нашыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. нашываць — нашыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нашива́ние нашыва́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

naszycie

н. нашыўка; нашыванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

наши́вка ж.

1. (действие) нашыва́нне, -ння ср.;

2. (нашитое) нашы́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ната́чивание​II

1. нашыва́нне, -ння ср.;

2. надто́чванне, -ння ср.; см. ната́чивать​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)