начо́тніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. начо́тніцкі начо́тніцкая начо́тніцкае начо́тніцкія
Р. начо́тніцкага начо́тніцкай
начо́тніцкае		 начо́тніцкага начо́тніцкіх
Д. начо́тніцкаму начо́тніцкай начо́тніцкаму начо́тніцкім
В. начо́тніцкі начо́тніцкую начо́тніцкае начо́тніцкія
Т. начо́тніцкім начо́тніцкай
начо́тніцкаю		 начо́тніцкім начо́тніцкімі
М. начо́тніцкім начо́тніцкай начо́тніцкім начо́тніцкіх

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

начо́тніцтва, -а, н.

Веды, якія грунтуюцца на механічным, некрытычным засваенні прачытанага.

|| прым. начо́тніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шкаля́рства, -а, н. (разм., неадабр.).

Несамастойны, начотніцкі падыход да чаго-н.

|| прым. шкаля́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шкаля́рства, ‑а, н.

Разм.

1. Паводзіны ці стан шкаляра.

2. Зніж. Несамастойны, начотніцкі падыход да чаго‑н. Творчая вучоба К. Чорнага на ўзорах класікі не была ні ў якой ступені шкалярствам адарванага ад сучаснасць мастака. Адамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шкаля́рскі, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Які мае адносіны да шкаляра, уласцівы яму. — Валіся дрэва на дрэва, — кінуў дзед вечную шкалярскую прыказку. Караткевіч. [Зыбіну] здавалася, што такая, як ён баяўся ў думках, шкалярская цікаўнасць прынізіць яго перад рабочымі. Мележ.

2. Зніж. Несамастойны, начотніцкі. Шкалярскі падыход да вывучэння тэорыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)