начле́жніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. начле́жніца начле́жніцы
Р. начле́жніцы начле́жніц
Д. начле́жніцы начле́жніцам
В. начле́жніцу начле́жніц
Т. начле́жніцай
начле́жніцаю		 начле́жніцамі
М. начле́жніцы начле́жніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

начле́жніца ж. ночле́жница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

начле́жніца, ‑ы, ж.

Жан. да начлежнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

начле́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, які часова начуе дзе-н.

2. Той, хто пасе коней ноччу.

|| ж. начле́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ночле́жница начле́жніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)