начапі́ць, -чаплю́, -чэ́піш, -чэ́піць; -чэ́плены; зак., што.

1. Накінуўшы, замацаваць; павесіць, навесіць.

Н. замок на дзверы.

2. Надзець на сябе, прымацаваўшы, прывесіўшы (разм.).

Н. бант.

|| незак. начапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і начэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

начапі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. начаплю́ начэ́пім
2-я ас. начэ́піш начэ́піце
3-я ас. начэ́піць начэ́пяць
Прошлы час
м. начапі́ў начапі́лі
ж. начапі́ла
н. начапі́ла
Загадны лад
2-я ас. начапі́ начапі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час начапі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

начапі́ць сов.

1. нацепи́ть; наве́сить;

2. разг., неодобр. (надеть) напя́лить, нацепи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

начапі́ць, ‑чаплю, ‑чэпіш, ‑чэпіць; зак., што.

1. Накінуўшы, замацаваць; павесіць, навесіць. Начапіць вяроўку на рогі. Начапіць ручнік на кручок. □ Аксён падымае біч, выходзіць на двор, каб начапіць на цапільна. Колас. [Дзед] хуценька павярнуўся тварам да будкі і дрыжачымі рукамі начапіў на дзверы замок. Галавач.

2. Разм. Надзець што‑н., прымацаваўшы, прывесіўшы да чаго‑н. Начапіць партупею. Начапіць наган на пояс. □ Бабка начапіла старыя акуляры з ніткамі замест аглобелек. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

начапі́ць áufhängen vt, ánhängen vt; (на цвік, кручок) áufhaken vt;

начапі́ць бант éine Schléife ánstecken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

начэ́пліваць гл. начапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пачапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., што.

Начапіць, прычапіць усё, многае.

П. шторы на вокны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нацепи́ть сов. начапі́ць, мног. паначэ́пліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наживи́ть сов., рыб., охот. начапі́ць (прыла́дзіць) прына́ду;

наживи́ть у́дочку червяко́м начапі́ць на кручо́к чарвяка́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

начапля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да начапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)