нацы́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. нацы́стка нацы́сткі
Р. нацы́сткі нацы́стак
Д. нацы́стцы нацы́сткам
В. нацы́стку нацы́стак
Т. нацы́сткай
нацы́сткаю		 нацы́сткамі
М. нацы́стцы нацы́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нацы́стка ж. наци́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нацы́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да нацыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нацы́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Прыхільнік нацызму.

|| ж. нацы́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. нацы́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наци́стка нацы́стка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Nazi

[ˈnɑ:tsi]

n.

нацы́ст -а m., нацы́стка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)