нацы́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Прыхільнік нацызму.

|| ж. нацы́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. нацы́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нацы́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. нацы́ст нацы́сты
Р. нацы́ста нацы́стаў
Д. нацы́сту нацы́стам
В. нацы́ста нацы́стаў
Т. нацы́стам нацы́стамі
М. нацы́сце нацы́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нацы́ст м. наци́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нацы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Прыхільнік нацызму, член гітлераўскай фашысцкай партыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нацы́ст м. гіст. Názi m -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нацы́ст

(ням. Nazi, ад Nationalsozialisten = нацыянал-сацыяліст)

член гітлераўскай фашысцкай партыі ў Германіі, прыхільнік нацызму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

наци́ст нацы́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нацыяна́л-сацыялі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Тое, што і нацыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Nazi [ˈnɑ:tsi] n. (pl. Nazis) нацы́ст, няме́цкі фашы́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нацы́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да нацыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)