нахво́снік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. нахво́снік нахво́снікі
Р. нахво́сніка нахво́снікаў
Д. нахво́сніку нахво́снікам
В. нахво́снік нахво́снікі
Т. нахво́снікам нахво́снікамі
М. нахво́сніку нахво́сніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нахво́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

Частка вупражы — рэмень, які ідзе па спіне каня ад сядла або падсядзёлка і праходзіць пад хвастом.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нахво́снік м. (в упряжи) нахво́стник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нахво́снік, ‑а, м.

Частка вупражы — рэмень, які ідзе па спіне каня ад сядла або падсядзёлка і праходзіць пад хвастом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нахво́стник (в упряжи) нахво́снік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)