нахава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. нахава́ю нахава́ем
2-я ас. нахава́еш нахава́еце
3-я ас. нахава́е нахава́юць
Прошлы час
м. нахава́ў нахава́лі
ж. нахава́ла
н. нахава́ла
Загадны лад
2-я ас. нахава́й нахава́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час нахава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нахава́ць сов. (во множестве) напря́тать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нахава́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Разм. Схаваць што‑н. у вялікай колькасці. Нахавала вавёрка арэхаў на зіму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нахава́ць (etw. in gróßer Ménge) verstécken vt, verbérgen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

напря́тать сов., разг. нахава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нахава́ны напря́танный; см. нахава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)