нау́шница разг. нагаво́ршчыца, -цы ж.; дано́счыца, -цы ж.; шапту́ха, -хі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наушница

Том: 19, старонка: 351.

img/19/19-351_1814_Наушница.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

падлы́жніца ж., разг. нау́шница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нагаво́ршчыца ж. клеветни́ца, я́бедница, нау́шница, нагово́рщица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Наву́шніца ’шапка-вушанка’ (акцябр., Мат. Гом.). Відаць, мясцовы наватвор ’шапка, што адзяваецца на вушы, закрывае іх’, параўн., аднак, рус. пск. наушница ’тс’, што можа сведчыць аб адноснай старажытнасці слова на ўсходнеславянскай тэрыторыі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шапту́ха ж.

1. зна́харка, колду́нья, шепту́ха;

2. (та, которая шепчется) шепту́нья;

3. (доносчица) шепту́нья, нау́шница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)