нату́жны, -ая, -ае.

Тое, што і натужлівы.

Н. гул.

|| наз. нату́жнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нату́жны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нату́жны нату́жная нату́жнае нату́жныя
Р. нату́жнага нату́жнай
нату́жнае		 нату́жнага нату́жных
Д. нату́жнаму нату́жнай нату́жнаму нату́жным
В. нату́жны (неадуш.)
нату́жнага (адуш.)		 нату́жную нату́жнае нату́жныя (неадуш.)
нату́жных (адуш.)
Т. нату́жным нату́жнай
нату́жнаю		 нату́жным нату́жнымі
М. нату́жным нату́жнай нату́жным нату́жных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нату́жны, см. нату́жлівы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нату́жны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і натужлівы. — Мне так добра, — гаварыў ён натужным, ціхім голасам. Навуменка. Экскаватар з натужным гулам угрызаўся ўглыб. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нату́жны гл. натужлівы

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

надса́дный

1. нату́жны;

2. надры́ўны; см. надса́да.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чува́ць, у форме інф., у знач. вык.

1. Можна чуць. Добра чуваць быў натужны шум матора. Мележ. Цішыня ў скверы, акрамя птушыных галасоў, нічога не чуваць. Кулакоўскі.

2. Разм. Ёсць звесткі пра каго‑, што‑н. [Я. Сегень:] — Нічога пра .. [сына Нахлябіча] нідзе не чуваць. Чорны. — Як там, скажыце, — пажылы невялікі чалавек паказваецца з гумна і, згортваючы вяроўку, падыходзіць да нас, — як там, вы ж лепш ведаеце палітыку гэну, з вайною, скажыце, нічога не чуваць? Скрыган.

3. Адчуваць, адчувацца; успрымацца. У хаце чуваць дым ад махоркі. Відаць пасля, як ён цягнецца адразу ў печ у чалеснік. Пташнікаў. За спакойным тонам пісьма чуваць вялікае хваляванне, можа, нават гора. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)