насыпа́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. насыпа́нне
Р. насыпа́ння
Д. насыпа́нню
В. насыпа́нне
Т. насыпа́ннем
М. насыпа́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

насыпа́нне ср. насыпа́ние, насы́пка ж.; см. насыпа́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насыпа́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. насыпаць — насыпаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насыпа́ние

1. насыпа́нне, -ння ср.; усыпа́нне, -ння ср.;

2. насыпа́нне, -ння ср.; см. насыпа́ть​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насы́пка ж. насыпа́нне, -ння ср., насы́пка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Áufschüttung

f -, -en

1) на́сып

2) насыпа́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)