насты́ць, -ты́ну, -ты́неш, -ты́не; -ты́нь; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць халодным.

Хата настыла.

Печ настыла.

2. Змерзнуць.

Ногі настылі.

|| незак. настыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

насты́ць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. насты́не насты́нуць
Прошлы час
м. насты́ў насты́лі
ж. насты́ла
н. насты́ла

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

насты́ць сов., в разн. знач. насты́ть, насты́нуть;

ха́та ~ты́ла — дом насты́л;

ру́кі ~ты́лі — ру́ки насты́ли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насты́ць, ‑стыну, ‑стынеш, ‑стыне; зак.

Стаць халодным. Печ настыла. Сцены дома настылі. // Азябнуць, змерзнуць. Людзі настылі за ранак на гліністым умерзлым доле. Быкаў. — Не сядзі вельмі, а тупай, пакуль можна, — ціха параіў [бацька].. мне, — каб ногі адразу не настылі. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насты́ць kalt wérden, fríeren* vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

настыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да настыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панастыва́ць, ‑ае; зак.

Настыць — пра ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

настыва́ць гл настыць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

настыва́ць несов., в разн. знач. настыва́ть; см. насты́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Насты́гнуць, настыгці ’выстыць, настыць’ (Нас.), настываць ’настываць’ (Нас., Сл. ПЗБ). Гл. стогнуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)