насты́лы, -ая, -ае.

Які стаў халодным, ахаладзіўся.

Настылае паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

насты́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. насты́лы насты́лая насты́лае насты́лыя
Р. насты́лага насты́лай
насты́лае		 насты́лага насты́лых
Д. насты́ламу насты́лай насты́ламу насты́лым
В. насты́лы (неадуш.)
насты́лага (адуш.)		 насты́лую насты́лае насты́лыя (неадуш.)
насты́лых (адуш.)
Т. насты́лым насты́лай
насты́лаю		 насты́лым насты́лымі
М. насты́лым насты́лай насты́лым насты́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

насты́лы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. насты́лы насты́лая насты́лае насты́лыя
Р. насты́лага насты́лай
насты́лае		 насты́лага насты́лых
Д. насты́ламу насты́лай насты́ламу насты́лым
В. насты́лы (неадуш.)
насты́лага (адуш.)		 насты́лую насты́лае насты́лыя (неадуш.)
насты́лых (адуш.)
Т. насты́лым насты́лай
насты́лаю		 насты́лым насты́лымі
М. насты́лым насты́лай насты́лым насты́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

насты́лы насты́вший

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насты́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. незал. пр. ад настыць. Лужыны пахруствалі тонкім лядком, вецер гнаў па зямлі пажоўклае лісце, дранцвелі рукі ад халоднага раствору і настылай за ноч цэглы. Грахоўскі.

2. Які стаў халодным, ахаладзіўся. Настылае паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азы́злы, -ая, -ае.

1. Хваравіта тоўсты, апухлы.

А. твар.

2. Настылы, азяблы.

Азызлая, халодная зямля.

|| наз. азы́зласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

насты́вший

1. прич. які́ (што) насты́ў; які́ (што) намёрз;

2. прил. насты́лы; намёрзлы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

азы́злы, ‑ая, ‑ае.

1. Хваравіта тоўсты, апухлы. Азызлы твар. Азызлыя рукі. □ Хада насцярожанай стала — страцілі ногі былую гнуткую цвёрдасць.. Цяпер ныюць ногі, цяжкія, азызлыя. Лынькоў.

2. Азяблы, настылы. На ўзгорачку, у кусточку, пырхала нейкая азызлая птушачка. Гарэцкі. Федзя запомніў больш за ўсё тую апошнюю восень — познюю, сырую, з азызлай зямлёй і нізкімі аблокамі, якія ледзь не чапляліся за вершаліны дубоў. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

халодны, схаладнелы, марозны, марозлівы, стылы, настылы, зябкі, азяблы, свежы; адубелы, адубянелы, сіверны, сіверкі, сіберны (разм.); сцюдзёны, сцюжны, закляклы, знобкі (абл.); ледзяны, лядзяны, лядовы, ільдзяны, аледзянелы (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)